Metoda działania polegająca na przemocy wobec pojedynczych osób aparatu władzy /terroryzm indywidualny/ lub wobec przypadkowych członków społeczeństwa, przez zamachy na urzędy, lokale publiczne, koszary /terroryzm zbiorowy/.
Terroryzm był stosowany od wieków jako metoda walki politycznej /asasyni w XI w./. Na szerszą skalę działalność terrorystyczna rozwinęła się w XIX wieku, w związku z ukształtowaniem się doktryny i ruchu anarchizmu. Powstały wyspecjalizowane bojówki, związane z partiami politycznymi.
Akty terroru usprawiedliwiano niekiedy koniecznością walki narodowowyzwoleńczej. Współcześnie często pojawia się terroryzm państwowy, czyli pozaprawna przemoc ze strony agend rządowych. Celem działania terrorystów jest destabilizacja władzy przez zastraszenie ludzi biorących udział w jej sprawowaniu.
Motywy ataków terrorystycznych:
rewolucyjne lub polityczne; mające na celu zmianę istniejącego ustroju lub rządu, który w ocenie zamachowców jest przyczyną niesprawiedliwości, prześladowań itp. ekonomiczne; zamachowcy są przekonani, że przyszła ofiara jest odpowiedzialna za niekorzystną sytuację gospodarczą kraju, grupy ludzi lub też samego zamachowca, ideologiczne; zamachowcy uważają, że przyszła ofiara zagraża im lub grupie ludzi, których reprezentują, w odniesieniu do przekonań religijnych, społecznych, politycznych itp. osobiste; motywowane zemstą, zazdrością, nienawiścią, szałem lub innymi osobistymi pobudkami, psychologiczne; choroba psychiczna lub niezrównoważenie emocjonalne zamachowca.