STARY REGULAMIN

REGULAMIN ODDZIAŁÓW WART CYWILNYCH

================================================================

C Z Ę Ś Ć  I

OGÓLNE WARUNKI WYKONYWANIA OCHRONY PRZEZ ODDZIAŁY
WART CYWILNYCH

================================================================

Rozdział I

ZASADY OGÓLNE

1. Określenia użyte w niniejszym regulaminie oznaczają:

1) jednostka wojskowa — komórka tub jednostka organizacyjna, o której mowa w § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 czerwca 1999 r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony działających na terenach komórek i jednostek organizacyjnych resortu Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 58, poz. 619);
2) dowódca jednostki wojskowej — dowódca, dyrektor, szef, komendant komórki lub jednostki organizacyjnej, o której mowa w ppkt 1;
3) oddział wart cywilnych (OWC) — wewnętrzna służba ochrony komórek i jednostek organizacyjnych, o których mowa w ppkt 1, powołana do ochrony osób i mienia wojskowego;
4) warta - część składu osobowego oddziału wart cywilnych wyznaczona do pełnienia służby ochronnej;
5) pracownik ochrony — komendant, zastępca komendanta, dowódca warty, starszy wartownik, wartownik tub młodszy wartownik;
6) wartownia — pomieszczenie, w którym przebywa warta;
7) posterunek — obiekt lub obszar powierzony wartownikowi do ochrony;
8) patrol wartownicy wyznaczeni ze składu warty, do stałej bądź doraźnej ochrony obiektu, sprawdzenia stanu lub wzmocnienia ochrony oraz przywrócenia zakłóconego porządku na terenie chronionego obszaru lub obiektu. W skład patrolu wchodzi dowódca patrolu i 1—2 patrolowych;
9) zmiana warty — określona liczba wartowników ze składu warty pełniąca służbę ochronną na posterunkach, czuwająca lub odpoczywająca;
10) konwój — pracownicy ochrony wyznaczeni ze składu oddziału wart cywilnych do zabezpieczenia konwojowanego mienia wojskowego, wartości pieniężnych, przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych jednostki wojskowej;
11) imienne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli — dokument wystawiony przez uprawnione osoby, umożliwiający przeprowadzenie kontroli pełnienia służby ochronnej;
12) znaki rozpoznawcze — stosowane w służbie ochronnej znaki, pozwalające dowódcom wart (zdającemu i obejmującemu) oraz wartownikom samodzielnie zmieniającym się na posterunkach, rozpoznanie swojej tożsamości. Składają, się one z dwóch wyrazów, hasła i odzewu, zaczynających się na tę samą literę. Ustala się je dla każdej warty. Dowódca warty otrzymuje znaki rozpoznawcze od osoby udzielającej instruktażu wraz ze znakami z poprzedniej warty.

2. Do zakresu działania oddziału wart cywilnych należy:

1) zapewnienie ochrony osób, terenów, obiektów, urządzeń i mienia wojskowego;
2) strzeżenie przed kradzieżą zniszczeniem lub uszkodzeniem powierzonego mienia wojskowego, znajdującego się na terenach oraz w obiektach wojskowych;
3) kontrolowanie dokumentów uprawniających do wstępu, wjazdu i przebywania na terenach lub w obiektach wojskowych, wynoszenia tub wywożenia mienia oraz wnoszenia lub wwożenia przedmiotów i materiałów niebezpiecznych, a także uniemożliwienie nielegalnego wejścia osób postronnych na tereny jednostek wojskowych oraz do obiektów chronionych;
4) konwojowanie mienia wojskowego, wartości pieniężnych, przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych jednostki wojskowej;
5) wykonywanie innych zadań związanych z ochroną osób, terenów, obiektów, urządzeń i mienia wojskowego, określonych przez przełożonych.

3. Oddział wart cywilnych współpracuje:

1) z wojskowymi organami porządkowymi na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1992 r. w sprawie wojskowych organów porządkowych oraz składu służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47, poz. 212);
2) ze służbą wewnętrzną, wartą wojskową oraz Wojskową Strażą Pożarną, jeżeli znajdują, się na terenie jednostki wojskowej lub w obrębie obiektów wojskowych ochranianych przez oddział wart cywilnych;
3) z Policją.

4. Oddział wart cywilnych składa się z uzbrojonych i jednolicie umundurowanych pracowników ochrony.

5. 1. W skład oddziału wart cywilnych wchodzą:

a) komendant,
b) zastępca komendanta, tylko w oddziałach wart cywilnych I kategorii,
c) dowódcy wart,
d) starsi wartownicy, wartownicy lub młodsi wartownicy.

5. 2. Komendantowi mogą podlegać także portierzy i dozorcy.

6. W oddziale wart cywilnych wystawiających tylko jeden posterunek obowiązki komendanta pełni jeden z dowódców wart.

7. Oddział wart cywilnych w za1eżności od liczby wartownikowi, zaliczany
jest do:

1) I kategorii — przy liczbie wartowników ponad 30;
2) II kategorii — przy liczbie wartowników do 30.

8. Posterunki ochronne, zależnie od miejsca i sposobu pełnienia służby ochronnej, dzieli się na zewnętrzne i wewnętrzne oraz stale tub ruchome. Ponadto ze składu warty można wyznaczać patrole.

9. Określone w pakt 8 rodzaje posterunków ochronnych organizuje się w za1eżności od celów, zadań i aktualnych potrzeb zapewnienia bezpieczeństwa strzeżonego obiektu wojskowego, ochrony mienia i kontroli dostępu do ochranianego obiektu. W związku z tym:

1) wartowników na posterunki stałe wystawia się w miejscach wymagających ciągłej obserwacji ochranianego terenu jednostki wojskowej, obiektu lub urządzenia wojskowego;
2) posterunki ruchome organizuje się do ochrony obiektów o dużej powierzchni i tam gdzie ochrona systemem posterunków stałych jest niemożliwa lub mało efektywna;
3) patrole wyznacza się w celu stałej lub doraźnej ochrony obiektu, mienia, sprawdzenia stanu lub wzmocnienia ochrony oraz przywrócenia porządku zakłóconego przez osoby na terenie chronionego obszaru lub obiektu.

10. Siły i środki przeznaczone do ochrony terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego powinny być wykorzystane w sposób racjonalny i ekonomiczny. Stosownie do wykonywanych zadań wartę wyposaża się w środki transportu, zgodnie z zasadami okreś1onymi w ,,Instrukcji o ochronie obiektów wojskowych” (sygn. Szt. Gen. 1377/90).

11. Rozmieszczenie, rodzaj oraz liczbę posterunkowi i patroli niezbędnych do ochrony podległych terenów, obiektów i urządzeń wojskowych ustalają dowódcy jednostek wojskowych.

12. Liczba posterunków i stałych patroli ochronnych oraz przyjęty system pełnienia służby przez wartowników cywilnych stanowi podstawę do ustalenia przez dowódcę jednostki wojskowej stanu liczebnego oddziału wart cywilnych. System pełnienia służby ochronnej ustala dowódca jednostki wojskowej przy uwzględnieniu przepisów Kodeksu pracy w zakresie czasu pracy.

13. Zabrania się dokonywania zmian systemu pełnienia służby ochronnej, o którym mowa w pkt 12, w trakcie okresu rozliczeniowego wynagrodzeń.

14. Liczba wartowników na każdej warcie nie może być mniejsza od 1,5 liczby posterunków.

15. Przełożonymi warty pełniącej służbę ochronną, są dowódca, szef sztabu i oficer dyżurny jednostki wojskowej, w skład której wchodzi ochraniany obiekt oraz komendant oddziału wart cywilnych.

16. Przełożonymi wartowników są dowódcy wart, każdy w stosunku do podległych mu wartownikowi.

17. Osobami uprawnionymi do kontrolowania służby ochronnej pełnionej przez wartowników są przełożeni określeni w pkt 15 i 16 oraz osoby posiadające imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Wzory upoważnień do przeprowadzenia kontroli określa załącznik Nr 1 do regulaminu.

18. Kontrole pełnienia służby ochronnej na posterunkach można przeprowadzać tylko w obecności dowódcy warty i co najmniej jednego wartownika. Zabrania się kategorycznie skrytego podchodzenia do wartownika, usiłowania odebrania mu broni lub wykonywania innych czynności mogących doprowadzić do nieszczęśliwych wypadków z bronią. Wpis o przeprowadzeniu kontroli dokonywany jest w książce meldunków oddziału wart cywilnych.

19. W razie stwierdzenia przez kontrolującego poważnego naruszenia prze wartownika zasad pełnienia służby ochronnej na posterunku, w szczegó1noci zaśnięcia samowolnego zejścia lub oddalenia się z posterunku, stanu wskazującego na spożycie alkoholu lub podobnie działającego środka albo niezdolności wartownika do pełnienia służby ochronnej z powodu choroby, na1eży zastąpić go na posterunku innym wartownikiem ze składu warty. Wartownikowi, który naruszył swoje obowiązki na posterunku, dowódca warty odbiera broń i amunicję.

Rozdział 2

WYMAGANE KWALIFIKACJE I WARUNKI ZATRUDNIENIA PRACOWNIKÓW OCHRONY ODDZIAŁÓW WART CYWILNYCH

20. Pracownikiem oddziału wart cywilnych może być osoba, która:

1) posiada licencję pracownika ochrony fizycznej co najmniej pierwszego stopnia;
2) posiada poświadczenie bezpieczeństwa wydane przez Wojskowe Służby Informacyjne lub pełnomocnika ochrony jednostki wojskowej na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz.95 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 1 Nr 39, poz. 462).

21. Komendantem może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 20, z tym że;

1) posiada licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia;
2) była żołnierzem zawodowym lub posiada sześcio1etni staż pracy w oddziale wart cywilnych.

22. Zastępcą komendanta może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 21 z tym, ze do jego zatrudnienia wymagany jest pięcioletni staż pracy w oddziale wart cywilnych.

23. Dowódcą warty może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 20 z tym, ze powinna posiadać:

1) licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia;
2) stopień co najmniej podoficera rezerwy lub w stanie spoczynku albo dwuletni staż pracy na stanowisku starszego wartownika oddziału wart cywilnych.

24. Starszym wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 20, a także posiada co najmniej roczny staż pracy na stanowisku wartownika oddziału wart cywilnych.

25. Wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 20, a także posiada co najmniej roczny staż pracy na stanowisku młodszego wartownika oddziału wart cywilnych.

26. Młodszym wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki określone w pkt 20 oraz została przeszkolona w zakresie posługiwania się bronią palną, wykorzystywaną w danym oddziale wart cywilnych.

27. Składy osobowe oddziałów wart cywilnych obowiązane są:

1) pełnić służbę ochronną zgodnie z regulaminem oddziałów wart cywilnych, planem ochrony i tabelą posterunków;
2) stale podnosić swoje umiejętności z zakresu służby ochronnej;
3) pełnić służbę ochronną w umundurowaniu oraz nosić oznaki stosowne do zajmowanych stanowisk. Zestaw należności umundurowania określa załącznik Nr 2 do regulaminu;
4) dbać o schludny i estetyczny wygląd zewnętrzny.

28. Zatrudnienie pracowników ochrony w oddziale wart cywilnych następuje na podstawie zawartej przez pracownika urnowy o pracę z dowódcą jednostki wojskowej. Umowa o pracę z pracownikiem oddziału wart cywilnych powinna zawierać warunek jego uczestnictwa w szkoleniu doskonalącym z zakresu służby ochronnej, organizowanym w godzinach pracy oraz obowiązek składania okresowych egzaminów.

29. Pracownicy oddziałów wart cywilnych w sprawach służbowych i osobistych mają, prawo zwracać się do swoich przełożonych.

30. Pracownicy oddziałów wart cywilnych za naruszenie obowiązków służbowych podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej zgodnie z art. 108 Kodeksu pracy lub odpowiedzia1ności karnej zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 357).

Rozdział 3

PRAWA I OBOWIĄZKI OSÓB FUNKCYJNYCH ODDZIAŁÓW
WART CYWILNYCH ORAZ WARTOWNIKÓW PODCZAS PEŁNIENIA
SŁUŻBY OCHRONNEJ

Komendant oddziału wart cywilnych

31. Komendant oddziału wart cywilnych, zwany dalej ,,komendantem”, jest pracownikiem ochrony i bezpośrednim przełożonym oddziału wart cywilnych. Podlega dowódcy jednostki wojskowej oraz odpowiada za organizację służby ochronnej i tok jej pełnienia przez wartowników, a także za stan ich wyszkolenia. Komendant oddziału wart cywilnych II kategorii wykonuje również obowiązki zastępcy komendanta oddziału wart cywilnych określone w pkt 34.

32. Do obowiązków komendanta należy w szczególności:

1) opracowywanie planów pełnienia służby ochronnej na posterunkach przez wartowników oraz tabeli posterunków i przedstawianie ich do zatwierdzenia dowódcy jednostki wojskowej oraz uczestniczenie w opracowaniu planu ochrony jednostki wojskowej, obiektu lub urządzenia wojskowego. Przykład planu pełnienia służby ochronnej na posterunkach określa załącznik Nr 7 do regulaminu. Wzór tabeli posterunków określa załącznik Nr 8 do regulaminu;
2) regulowanie toku służby ochronnej, zgodnie z planem jej pełnienia, przez stan osobowy oddziału wart cywilnych;
3) wyznaczanie wartowników cywilnych do pełnienia służby ochronnej w zastępstwie wartowników, którzy ze względu na chorobę lub z powodu innych przyczyn nie mogą jej pełnić;
4) organizowanie i prowadzenie szkolenia wartowników cywilnych, zgodnie z zasadami określonymi w części III regulaminu;
5) przeprowadzanie instruktaży dla wart i systematyczne kontrolowanie pełnienia służby ochronnej;
6) bezpośrednie nadzorowanie należytego przechowywania i utrzymywania przez dowódców wart oraz wartowników broni palnej i amunicji, w tym kontrolowanie co najmniej raz w miesiącu ich stanu ilościowego, numerowego oraz technicznego (sprawności i utrzymania), a także wymiany co pół roku amunicji używanej przez wartowników;
7) przedstawianie dowódcy jednostki wojskowej wniosków i propozycji dotyczących zmian w systemie ochrony obiektów oraz wniosków i opinii dotyczących przyjmowanych i zwalnianych dowódców wart i wartowników;
8) sporządzanie dokumentacji dotyczącej czasu pełnienia służby ochronnej przez dowódców wart i wartowników oraz podległych portierów i dozorców, a w szczególności harmonogramu i grafiku pracy oraz wykazu przepracowanych godzin z uwzględnieniem godzin nadliczbowych, a takie godzin przepracowanych w porze nocnej i na drugiej zmianie oraz wniosków i wykazów premiowych;
9) zapoznawanie przyjmowanych do pracy, na okres próbny, wartowników z podstawowymi przepisami niniejszego regulaminu oraz wydanie o nich opinii służbowej przed upływem tego okresu;
10) sprawowanie nadzoru nad przebiegiem służby ochronnej portierów i dozorców, jeżeli mu podlegają.

Zastępca komendanta oddziału wart cywilnych

33. Zastępca komendanta oddziału wart cywilnych zwany dalej ,,zastępca komendanta” jest pracownikiem ochrony i podlega bezpośrednio komendantowi. Zastępuje on komendanta w razie jego nieobecności. Może on również pełnić obowiązki dowódcy warty cywilnej.

34. Do obowiązków zastępcy komendanta należy w szczególności:

1) opracowywanie, na polecenie komendanta dokumentacji, wskazanej w załącznikach Nr 4 i Nr 6 do regulaminu, związanej z pełnieniem służby ochronnej przez wartowników i przedstawianie jej do zatwierdzenia komendantowi;
2) dbanie o zabezpieczenie techniczne pełnienia służby ochronnej oraz wyposażenie wartowni i posterunków w sprzęt techniczny;
3) kontrolowanie służby ochronnej pełnionej przez dowódców wart i wartowników;
4) nadzorowanie prawidłowego wypełniania przez dowódców wart meldunków w książce meldunków oddziału wart cywilnych. Wzór książki meldunków oddziału wart cywilnych określa załącznik Nr 5 do regulaminu;
5) prowadzenie, na polecenie komendanta, szkolenia wartowników i niezbędnej dokumentacji w tym zakresie.

35. Zastępcy komendanta, pełniącemu obowiązki komendanta lub dowódcy warty, przysługują uprawnienia wynikające z tych obowiązków.

Dowódca warty

36. Dowódca warty jest pracownikiem ochrony i jest bezpośrednim przełożonym wartowników podległej warty. Podlega on komendantowi, a w czasie wykonywania obowiązków służbowych również oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej. Dowódca warty odpowiada za regulaminowy przebieg służby ochronnej w wartowni i na posterunkach.

37. Dowódca warty ma prawo i obowiązek:

1) wydawać wartownikom polecenia w sprawach związanych z pełnieniem służby ochronnej i użyciem broni;
2) znać instrukcję dowódcy warty i tabelę posterunków oraz inne dokumenty normujące tok pełnienia służby ochronnej;
3) przyjąć od zdającego dowódcy warty dokumentację, broń, amunicję i sprzęt w wartowni i na posterunkach;
4) wydawać wartownikom broń, amunicję i inne środki przymusu bezpośredniego oraz opatrunki osobiste przed rozpoczęciem służby ochronnej i odbierać je przed zmianą warty, po powrocie do wartowni ostatniej zmiany wartowników;
5) zastąpić wartownika na posterunku innym wartownikiem ze składu warty;
6) nadzorować prawidłowe przechowywanie broni palnej i amunicji znajdującej się w wartowni oraz ładowanie i rozładowywanie broni przez wartowników;
7) zezwalać na wejście do wartowni osobom upoważnionym, a fakt ten odnotowywać w książce meldunków oddziału wart cywilnych;
8) kontrolować, co najmniej dwa razy w czasie pełnienia służby ochronnej, stan ochranianych obiektów i technicznych środków wspomagających ochronę oraz sposób pełnienia służby ochronnej przez wartowników
9) powiadamiać natychmiast oficera dyżurnego jednostki wojskowej i komendanta o użyciu broni palnej przez wartowników, o zagubieniu tub ujawnieniu znaków rozpoznawczych warty, o zagubieniu broni palnej i amunicji oraz o każdym usiłowaniu popełnienia przestępstwa lub jego popełnieniu przez osobę o to podejrzaną, bądź zatrzymaną na posterunku;
10) podawać wartownikom zmieniającym się samodzielnie dokładną trasę marszu z wartowni na posterunki i z powrotem;
11) zarządzać zmianę wartowników w przypadku stwierdzenia w rejonie ochranianego terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego braków i uszkodzeń, dopiero po zbadaniu, przyczyn ich powstania. Dowódca warty fakt ten odnotowuje w książce meldunków oddziału wart cywilnych;
12) sporządzać pisemny meldunek oraz zapotrzebowanie — protokół zużycia, po każdorazowym użyciu broni palnej przez wartownika poprzez oddanie strzału.

38. Dowódca warty w razie nagłego zachorowania wartownika podczas pełnienia służby ochronnej, melduje o tym komendantowi oraz oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej i postępuje zgodnie z ich poleceniami.

39. W razie napadu na ochraniany obiekt, wartownika lub wartownię dowódca warty organizuje odparcie ataku wszelkimi posiadanymi środkami. Jednocześnie powiadamia o tym oficera dyżurnego jednostki wojskowej i komendanta.

40. 0 stwierdzonych na posterunkach i w wartowni brakach, uszkodzeniach i niedociągnięciach oraz o przypadkach naruszeń plomb, śladach włamań dowódca warty powiadamia komendanta i oficera dyżurnego jednostki wojskowej oraz dokonuje adnotacji w książce meldunków oddziału wart cywilnych.

41. Dowódca warty przekazuje niezwłocznie oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej osoby ujęte przez wartowników.

42. Klucze do magazynów, bram, składów uzbrojenia i/lub amunicji oraz sprzętu technicznego, ochranianych przez oddział wart cywilnych przechowuje się w pomieszczeniu dowódcy warty w zaplombowanych pojemnikach, a ich wydanie lub przyjęcie każdorazowo odnotowuje się w książce ewidencji kluczy. Sposób postępowania dowódcy warty podczas otwierania lub zamykania magazynów, składów i pomieszczeń określa instrukcja dowódcy warty i tabela posterunków.

Wartownik

43. Wartownik jest pracownikiem ochrony, który podlega swojemu dowódcy warty w czasie wykonywania zadań ochronnych, a w pozostałym okresie komendantowi oddziału wart cywilnych.

44. Służba ochronna na posterunku wartowniczym polega na ochronie i obronie powierzonego terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego w czasie wynikającym z planu pełnienia służby ochronnej na posterunkach lub do czasu zmiany wartownika na posterunku. Wartownik na posterunku obowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w każdych warunkach, nawet gdyby jego życiu groziło niebezpieczeństwo.

45. Wartownik na posterunku jest osobą nietykalną, mającą szczególne uprawnienia.

46. Wartownik na posterunku podczas wykonywania zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionego terenu oraz obiektów i urządzeń wojskowych korzysta z uprawnień określonych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o obronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz.740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 357).

47. Wartownik na posterunku ma obowiązek:

1) strzec i bronić powierzonych osób, terenów, obiektów, urządzeń i mienia wojskowego;
2) ustalać uprawnienia osób do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych;
3) wzywać osoby do opuszczenia obszaru tub obiektu, w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru tub obiektu albo stwierdzenia zakłócenia porządku;
4) ujęcia osób stwarzających, w sposób oczywisty, bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób dowódcy warty;
5) trzymać zabezpieczoną broń z dołączonym magazynkiem, bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej, w położeniu określonym w tabeli posterunków;
6) nie opuszczać samowolnie posterunku zanim nie zostanie zmieniony lub zastąpiony, choćby życiu jego groziło niebezpieczeństwo;
7) udzielać pomocy wartownikom z innych posterunków, nie przerywając ochrony powierzonego mu posterunku;
8) nie dopuszczać na odległość mniejszą niż podana w tabeli posterunków żadnych osób, z wyjątkiem dowódcy warty i osób mu towarzyszących oraz wartownika udającego się na zmianę posterunku, znającego aktualne hasło;
9) umieć posługiwać się technicznymi środkami łączności i sygnalizacji oraz sprzętem pożarniczym;
10) mieć przy sobie legitymację osoby dopuszczonej do posiadania broni, o której mowa w art.30 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni I amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549).

48. Wartownikowi na posterunku wolno:

1) oddalać się dla ratowania życia ludzkiego lub mienia, na taką odległość, aby mógł nadal wykonywać powierzone mu zadania ochronne;
2) odpowiadać tylko na pytania dowódcy warty, a także udzielać krótkich informacji innym osobom, jeżeli tak przewiduje tabela posterunków;
3) schronić się do budki lub pod grzybek wartowniczy, nie przerywając wykonywania zadań ochronnych;
4) pić napoje, które za zgodą dowódcy warty może zabrać na posterunek.

49. Szczegółowe obowiązki wartowników określa tabela posterunków.

50. Postępowanie wartownika wobec osób zbliżających się do posterunku:

1) w warunkach dobrej widoczności:
a) wszystkie osoby, z chwilą przekroczenia przez nie granic posterunku, z wyjątkiem dowódcy warty i osób mu towarzyszących, wartownik po okrzyku ,,Stój — pracownik ochrony” wzywa do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności, do natychmiastowego porzucenia broni tub niebezpiecznego narzędzia, odstąpienia od bezprawnych działań tub użycia przemocy oraz uprzedza, że w razie niepodporządkowania się wezwaniu zostaną, użyte wobec nich środki przymusu bezpośredniego,
b) w razie niepodporządkowania się wezwaniom, o których mowa w lit, a, grozi użyciem broni palnej okrzykiem ,,Stój — bo strzelam” i wprowadza nabój do
komory nabojowej,
c) jeżeli mimo ostrzeżenia ,,Stój bo strzelam” osoba nie podporządkuje sic wezwaniom, oddaje strzał ostrzegawczy w górę, gdy nie zagraża to życiu lub zdrowiu pracownika ochrony lub innej osoby; jeżeli to okaże się nieskuteczne, wartownik stosuje wszelkie możliwe środki przymusu, do strzału bezpośredniego włącznie,
d) osobie, która zatrzymała się dopiero po ostrzeżeniu ,,Stój — bo strzelam” lub po strzale ostrzegawczym, wartownik poleca ,,W tył zwrot”, ,,Nie odchodzić —bo strzelam bez ostrzeżenia”. Sam natomiast, nie przerywając ochrony posterunku, wywołuje dowódcę warty w sposób określony w tabeli posterunków i przekazuje mu zatrzymaną osobę,
e) w przypadku gdy wszelka zwlokła groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia tub zdrowia pracownika ochrony tub innej osoby, wartownik używa broni palnej, pomijając procedury określone w lit. b i c;

2) w warunkach ograniczonej widoczności:
a) gdy z odległości określonej w tabeli posterunków wartownik nie może rozpoznać zbliżającej się osoby, po okrzyku ,,Stój — pracownik ochrony kto idzie?”, wzywa osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy oraz uprzedza, że w razie niepodporządkowania się wezwaniu zostaną użyte wobec niej środki przymusu bezpośredniego,
b) jeżeli wartownik otrzyma odpowiedź ,,Dowódca warty” lub ,,Zmieniający wartownik”, poleca ,,Dowódca warty zbliżyć się do rozpoznania, pozostałe osoby zostać na miejscu”. Zbliżającą się osobę dopuszcza na odległość umożliwiającą rozpoznanie, a w razie potrzeby poleca jej ,,Oświetlić twarz” lub ,,Podaj hasło”,
c) jeżeli wartownik rozpozna dowódcę warty lub zmieniającego wartownika albo usłyszy właściwe hasło, oznajmia: ,,Droga wolna”, oraz pozwala mu i towarzyszącym osobom zbliżyć się do posterunku,
d) w razie podporządkowania się wezwaniu ,,Stój — pracownik ochrony —kto idzie?” osoba zatrzyma się, a wartownik stwierdzi, że nie jest nią dowódca warty lub zmieniający wartownik, poleca jej ,,Wróć”
3) jeżeli osoba podająca się za dowódcę warty lub zmieniającego wartownika okaże się kim innym lub nie zatrzyma się na pierwsze wezwanie, to wartownik postępuje
w sposób określony w ppkt 1 lit. b — e.

51. Jeżeli wartownik wprowadził nabój do komory nabojowej lub odciągnął zamek i nie oddał strzału, to doprowadza broń do pierwotnego stanu.

52. Wartownik wywołuje dowódcę warty za pomocą środków łączności, sygnalizacji, a w razie ich niesprawności — strzałem w górę w następujących przypadkach:

1) zatrzymania osoby na posterunku;
2) powstania pożaru na posterunku tub klęski żywiołowej w pobliżu posterunku;
3) nagłego zachorowania lub zranienia;
4) w innych przypadkach uzasadnionych względami służby ochronnej, wymagających przybycia na posterunek dowódcy warty.

Rozdział 4

ZASADY STOSOWANIA ŚRODKÓW PRZYMUSU BEZPOŚREDNIEGO
ORAZ UŻYCIA BRONI PALNEJ W SŁUŻBIE OCHRONNEJ

53. Pracownik ochrony oddziału wart cywilnych przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2) wezwania osób do opuszczenia obszaru tub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócenia porządku;
3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrodzenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia w celu niezwłocznego przekazania tych osób dowódcy warty lub oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej;
4) stosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w pkt 59, w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie tub odparcia ataku na pracownika ochrony;
5) użycia broni palnej w następujących przypadkach:
a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie pracownika ochrony lub innej osoby,
b) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby,
e) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą, odebrać broń palną pracownikowi ochrony,
d) w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne.

54. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

55. Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

56. Czynności, o których mowa w pkt 53, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.

57. Pracownik ochrony oddziału wart cywilnych przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:
1) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla konwojowanego mienia w celu niezwłocznego przekazania tych osób Policji;
2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w pkt 59 ppkt 1—3 oraz 5—6 lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je ochraniające.

58. Pracownik ochrony oddziału wart cywilnych może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w pkt 53 ppkt 4 i pkt 57 ppkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. Nr 1 , poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 357).

59. Środkami przymusu bezpośredniego są:
1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;
2) kajdanki;
3) pałki obronne wielofunkcyjne,
4) psy obronne;
5) paralizatory elektryczne;
6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

60. Pracownik ochrony oddziału wart cywilnych może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

61. środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w pkt 59 ppkt 3—6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

62. Szczegółowe prawa pracowników ochrony oraz warunki i sposoby użycia broni palnej, a także zastosowania środków przymusu bezpośredniego przez pracowników ochrony — na podstawie art. 36 — 38 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz.740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 357) — określa:
1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania pracowników ochrony przy użyciu broni palnej (Dz. U. Nr 86, poz. 543);
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów użycia przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 89, poz.563);
3) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego trybu działań pracowników ochrony, podejmowanych wobec osób znajdujących się w granicach chronionych obiektów i obszarów (Dz. U. Nr 144, poz.933).

Wyciągi z wyżej wymienionych przepisów prawnych powinny znajdować się w wartowni.

CZĘŚĆ II

TRYB WYKONYWANIA OCHRONY PRZEZ ODDZIAŁY WART CYWILNYCH

============================================================

Rozdział I

ORGANIZACJA SŁUŻBY OCHRONNEJ

63. Służbę ochronną pełni się w celu zapewnienia należytej ochrony osób i mienia wojskowego, a także terenu jednostki wojskowej, obiektu tub urządzenia wojskowego. Organizując służbę ochronną należy brać pod uwagę rodzaj, wielkość, położenie, infrastrukturę obiektu oraz miejsca lub rejony najbardziej narażone na penetrację. Na tej podstawie ustala się rodzaj i liczbę posterunków oraz patroli, a także ich rozmieszczenie i sposób pełnienia służby ochronnej.

64. Przy określaniu sposobu pełnienia służby ochronnej należy przestrzegać następujących ustaleń:
1) plan pełnienia służby ochronnej powinien być znany tylko osobom do tego upoważnionym;
2) szczegółowe zadania należy określać wartownikom bezpośrednio przed udaniem sic ich na posterunki lub patrole.

65. Rozmieszczenie posterunków oraz określenie tras patrolowania powinno zapewnić skuteczną ochronę terenów jednostek wojskowych, obiektów lub urządzeń wojskowych. W zależności od sytuacji i potrzeb ochrony, w oddziałach wart cywilnych może być wprowadzone przez komendanta lub dowódcę warty, na polecenie dowódcy lub oficera dyżurnego jednostki wojskowej, wzmocnienie ochrony terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego.

66. W okresie wzmocnienia ochrony przełożeni wartowników obowiązani są wzmóc nadzór i kontrolę służby ochronnej na posterunkach oraz w czasie patrolowania, a także zwiększa sic częstotliwość patrolowania i wzmożenie czujności na posterunkach. W okresie tym zwiększa się również, na polecenie dowódcy jednostki wojskowej, liczbę posterunków i patroli ochronnych, przestrzegając by czas pełnienia służby ochronnej przez wartowników nie przekraczał 24 godzin oraz aby mieli oni co najmniej tyle godzin wolnych od służby ochronnej ile godzin tę służbę pełnili.

67. Rodzaj ubioru oraz wyposażenie oddziału wart cywilnych określa komendant oddziału wart cywilnych w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, zgodnie z zestawem należności uzbrojenia i wyposażenia dla dowódców wart i wartowników oddziału wart cywilnych, w zależności od kategorii ochranianego obiektu wojskowego określonego w załączniku Nr 3 do regulaminu oraz zgodnie z zestawem należności umundurowania dla pracowników ochrony oddziałów wart cywilnych.

68. Podczas pożaru, zakłócenia porządku na terenie Chronionego obszaru lub obiektu, a także w przypadku napadu na ochraniane obiekty lub włamania do nich, w tym naruszenia systemu ochrony technicznej — dowódca warty postępuje zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji dowódcy warty, planie ochrony, tabeli posterunków i wytycznymi komendanta.

69. Zasady wchodzenia na teren chronionych obiektów wojskowych, rodzaje stosowanych przepustek, w tym również przepustek materiałowych oraz tryb postępowania kontrolerów w tych sprawach, określają odrębne przepisy.

70. Po ogłoszeniu mobilizacji, wprowadzeniu stanu wojennego lub w czasie wojny ochronę terenów, obiektów i urządzeń jednostek wojskowych przejmuje od oddziału wart cywilnych, zgodnie z odrębnymi przepisami, wyznaczony pododdział ochrony i obrony obiektów.

Rozdział 2

ZMIANA WARTY I WARTOWNIKÓW

71. Zmianę wart przeprowadza się trzy lub dwa razy na dobę, w godzinach ustalonych przez dowódcę jednostki wojskowej, w której warta cywilna realizuje ochronę.

72. Zmiany wartowników na posterunkach dokonuje się co jedną, dwie lub trzy godziny, zgodnie z planem pełnienia służby ochronnej na posterunkach. Przy planowaniu służby ochronnej należy unikać wyznaczania wartowników do pełnienia jej na tych samych posterunkach oraz w tych samych godzinach, zwłaszcza od zmierzchu do świtu.

73. Komendanci poligonów wojskowych i obozów ćwiczeń, ze względu na duży obszar oraz rozmieszczenie posterunków, mogą, ustalić czas zmiany wartowników na posterunkach w sposób odmienny od zasad określonych w regulaminie.

74. W celu właściwego przygotowania wartowników wchodzących w skład warty przyjmującej służbę, komendant przeprowadza z całym składem warty instruktaż.

75. Miejsce i czas instruktażu określa dowódca jednostki wojskowej z takim wyliczeniem, aby dowódca warty miał czas na przygotowanie się do instruktażu, wydanie broni oraz uzyskanie informacji o znakach rozpoznawczych warty.

76. Do instruktażu wszyscy wartownicy wchodzący w skład warty obejmującej służbę ochronną ustawiają się z ustalonym wyposażeniem, w określonym szyku, w miejscu przeprowadzenia instruktażu.

77. Instruktaż warty polega na:
1) sprawdzeniu składu osobowego;
2) sprawdzeniu wyposażenia i uzbrojenia indywidualnego oraz przepisowego umundurowania;
3) skontrolowaniu znajomości podstawowych obowiązków wartowników i przepisów regulujących zasady plenienia służby ochronnej;
4) udzieleniu wskazówek i wyjaśnień wynikających z potrzeby służby ochronnej oraz przekazaniu wartownikom znaków rozpoznawczych.

78. Po instruktażu dowódca warty prowadzi wartę przed wartownię, wywołuje dowódcę warty zdającej służbę ochronną w celu wymiany znaków rozpoznawczych. Następnie przyjmuje dokumentację, amunicję oraz wyposażenie wartowni. Wartownicy warty zdającej służbę ochronną przebywają przed wartownią.

79. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 78, dowódca warty obejmującej służbę ochronną wprowadza wartę do wartowni wydaje wartownikom amunicję i inne wyposażenie, które wartownicy powinni posiadać na posterunku. Po załadowaniu amunicji do magazynków podaje komendę ,,Pierwsza zmiana — POD BROŃ”. Wartownicy pierwszej zmiany warty obejmującej służbę ochronną ustawiają się przed wartownią, w miejscu przeznaczonym do ładowania broni, w szeregu, w kolejności numerów posterunków. Następnie dowódca warty podaje komendę ,,Zmiana od prawego, pojedynczo, magazynkiem — ŁADUJ”. Po dołączeniu magazynka wartownicy samodzielnie biorą zabezpieczoną broń — w zależności od jej rodzaju — w położenie ,,Na pas” lub wkładają do futerału.

80. Pierwsza zmiana warty obejmującej służbę ochronną maszeruje na posterunki rzędem za dowódcą warty. Dowódca warty zdającej służbę ochronną, maszeruje z lewej strony dowódcy warty obejmującej służbę ochronną.

81. Następne zmiany wartowników tej samej warty odbywają się, zgodnie z planem pełnienia służby ochronnej na posterunkach, na polecenie dowódcy warty, który osobiście dopilnowuje ładowania broni przez wartowników udających się samodzielnie na posterunki oraz określa trasy ich dojścia i powrotu z posterunków.

82. Po zbliżeniu się do posterunku dowódca warty obejmującej służbę ochronną, zatrzymuje zmianę. Wartownik, który ma objąć służbę ochronną, na polecenie swojego dowódcy warty przyjmuje posterunek od wartownika zdającego służbę ochronną.

83. W trakcie samodzielnej zmiany na posterunku, wartownik obejmujący służbę ochronną podaje wartownikowi zdającemu ,,Hasło”. Po usłyszeniu ,,Odzewu” przystępują do przekazania posterunku.

84. Przekazanie posterunku polega na sprawdzeniu zamknięć, porównaniu plomb i pieczęci z wzorami, sprawności urządzeń sygnalizacyjnych i przeciwpożarowych, stanu ochranianego obiektu oraz na przekazaniu informacji o obiekcie.

85. W razie stwierdzenia nieprawidłowości, a w szczególności uszkodzenia zamków, kłódek, pieczęci i plomb, drzwi, okien, krat, niesprawności urządzeń sygnalizacyjnych i łączności, fakt ten odnotowuje się w książce meldunków oddziału wart cywilnych i przekazuje natychmiast swojemu przełożonemu. Gdy zmiana wartowników odbywa się samodzielnie, wartownik nie obejmuje służby ochronnej na posterunku, lecz wzywa dowódcę warty, a w przypadku wart o jednym posterunku wzywa oficera dyżurnego jednostki wojskowej.

86. Po wystawieniu ostatniego wartownika pierwszej zmiany warty obejmującej służbę ochronną, dowódca warty zdającej służbę ochronną prowadzi zmienionych wartowników przed wartownię w celu rozładowania broni. Dowódca warty obejmującej służbę ochronną maszeruje z lewej strony dowódcy warty zdającej służbę ochronną.

87. Rozładowanie broni następuje na komendę dowódcy warty ,,Zmiana od prawego pojedynczo — ROZŁADUJ”. Wartownicy pod nadzorem dowódcy warty rozładowują broń, następnie po wprowadzeniu ich do wartowni, czyszczą ją i zdają do magazynu broni. Po wykonaniu tych czynności dowódca warty zezwala wartownikom opuścić wartownię. Z Chwilą opuszczenia wartowni kończą oni pełnienie służby ochronnej.

88. Broń ładuje się i rozładowuje w postawie stojącej, także z wykorzystaniem stojaka, przy czym lufa powinna być skierowana w stronę tarczy z napisem ,,TU KIERUJ BROŃ”, pod kątem 45—60 stopni.

89. Ładowanie i rozładowywanie broni nadzoruje bezpośrednio dowódca warty.

90. Jeżeli wartownicy uzbrojeni są w bagnety, nakładają je na broń przed załadowaniem, a zdejmują po rozładowaniu broni na komendy ,,Bagnet — NA BROŃ”, ,,Bagnet — ZDEJMIJ”.

91. Po przekazaniu posterunków oraz wykonaniu czynności wymienionych w pkt 87, a także po przyjęciu dokumentów, broni, amunicji, kluczy przechowywanych w wartowni, wyposażenia wartowników i sprzętu znajdujących się w wartowni i wpisaniu przez dowódcę warty przyjmującej służbę ochronną uwag o brakach i spostrzeżeniach stwierdzonych podczas zmiany warty — dowódcy obu wart podpisują meldunek w książce meldunków oddziału wart cywilnych, po czym składa meldunek przełożonemu o dokonaniu zmiany warty.

Rozdział 3

URZĄDZENIE WARTOWNI I POSTERUNKÓW ORAZ TOK SŁUŻBY OCHRONNEJ

92. Pomieszczenia wartowni wyposaża się w sprzęt i dokumentację zgodnie z ustaleniami zawartymi w załączniku Nr 4 do regulaminu. Ponadto w wartowni mogą znajdować się: pomieszczenie dla komendanta i jego zastępcy, magazyn broni, pomieszczenie czyszczenia broni, podręczny magazyn, sala wykładowa. Okna muszą, mieć siatki i kraty, a od strony ulicy lub drogi powinny być wyposażone w żaluzje lub mieć matowe albo zamalowane szyby. Dla poprawy warunków obrony wartowni na wypadek czynniej napaści na obiekt oraz w celu zapewnienia warunków przeciwpożarowych, budynek z tyłu powinien posiadać zewnętrzne drzwi awaryjne lub otwierane do wewnątrz kratę w oknie. W drzwiach wejściowych montuje sic okienko tub wziernik albo wideo domofon i zamek od wewnątrz. W razie potrzeby wartę wyposaża się w niezbędne środki komunikacji.

93. Przy wartowni powinien być plac do zmiany i wywołania warty pod broń oraz miejsce do ładowania i rozładowania broni — nocą oświetlone — wyposażone w tarczę zamocowaną na wysokości 2—3 m o wymiarach 50 x 50 cm z czarnym kołem o średnicy 25 cm i napisem pod nim ,,TU KIERUJ BROŃ”. Usytuowanie tarczy nie powinno stwarzać zagrożenia dla osób postronnych, mogących znaleźć się na linii przypadkowego strzału. Przed tablicą mogą być umieszczone stojaki służące do indywidualnego załadowania i rozładowania broni, umożliwiające skierowanie broni w kierunku tarczy.

94. Magazyn podręczny przeznaczony jest do przechowywania odzieży ochronnej i sprzętu szkoleniowego.

95. W pomieszczeniu czyszczenia broni powinien być stół oraz niezbędne środki do czyszczenia broni. Przy małym stanie osobowym warty miejsce do czyszczenia broni może znajdować się w izbie ogólnej.

96. Posterunkom zapewnia się bezpośrednią łączność radiową lub telefoniczną z wartownią, a posterunki zewnętrzne wyposaża się dodatkowo w budki lub grzybki wartownicze. Stosownie do potrzeb wyposaża się je w sprzęt gaśniczy, a w szczególności gaśnice, koce gaśnicze, sprzęt saperski.

97. Przy obiektach stałych podejścia do posterunków i obwodnice powinny być oświetlone w nocy tak, aby wartownik pełniący służbę ochronną widział przedpole,a sam znajdował się w cieniu.

98. Aby wzmocnić ochronę i obronę obiektów, można budować stanowiska ogniowe, szczeliny przeciwlotnicze, schrony i zapory inżynieryjne oraz wyposażać te obiekty w systemy i urządzenia alarmowe. 0 potrzebie budowy tych systemów i urządzeń decyduje dowódca jednostki wojskowej.

99. W rejonie posterunku wartownikowi należy zapewnić pole obserwacji i ostrzału. Do prowadzenia dogodnej obserwacji przedpola ochranianego terenu, obiektu tub urządzenia mogą być wybudowane wieże wartownicze przystosowane do zamontowania na nich urządzeń wspomagających obserwację, takich jak reflektory-szperacze, noktowizory, lornetki.

100. Wyposażenie wartowni i posterunków należy do obowiązków dowódcy jednostki wojskowej, któremu podlegają ochraniane obiekty.

101. Przebieg służby ochronnej reguluje dowódca warty w oparciu o wytyczne komendanta, przekazane podczas instruktażu, instrukcję dowódcy warty i plan pełnienia służby ochronnej.

102. Wartownicy w wartowni mogą czytać książki, pisać, oglądać program telewizyjny, słuchać radia, grać w szachy, warcaby.

103. Warta występuje pod broń do zmiany i do kontroli, jeżeli liczba posterunków jest większa nit trzy. W innych przypadkach o wywołaniu warty pod broń decyduje komendant.

104. Podczas pożaru, naruszenia porządku na terenie chronionego obszaru lub obiektu oraz w pobliżu wartowni, a także w przypadku napadu na ochraniane obiekty lub włamania się do nich, dowódca warty postępuje zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji dowódcy warty, planie ochrony i tabeli posterunków.

105. W obiektach o dużej powierzchni oraz tam, gdzie system posterunków stałych nie jest skuteczny, służba ochronna może być pełniona systemem patrolowym.

106. Dowódca warty, na okres nie dłuższy niż godzinę, może doraźnie wyznaczyć ze zmiany czuwającej patrole w celu:
1) sprawdzenia stanu tub wzmocnienia ochrony obiektu;
2) przywrócenia porządku zakłóconego przez osoby na terenie chronionego obszaru lub obiektu oraz w rejonie wartowni tub posterunku, powiadamiając stosownie do zaistniałej sytuacji oficera dyżurnego jednostki wojskowej lub jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej albo oficera inspekcyjnego garnizonu.

107. Patrol wyznaczony ze składu warty ma prawa i obowiązki przysługujące wartownikom.

108. Sposób przekazywania magazynów, składów i pomieszczeń pod ochronę warty przez magazynierów reguluje instrukcja o ochronie obiektów wojskowych oraz szczegółowo określa instrukcja dowódcy warty, plan ochrony i tabela posterunków.

Rozdział 4

UZBROJENIE I WYPOSAŻENIE ODDZIAŁÓW WART CYWILNYCH
ORAZ EWIDENCJA I PRZECHOWYWANIE BRONI I AMUNICJI

109. Wartownicy w czasie pełnienia służby ochronnej na posterunkach, w patrolu lub konwoju muszą mieć broń palną, amunicję i inne wyposażenie wymienione w załączniku Nr 3 do regulaminu. Dowódcy rodzajów sił zbrojnych i Dowódca Garnizonu Warszawa, w zależności od kategorii ochranianego obiektu, podejmują decyzję o rodzaju uzbrojenia i wyposażenia oddziałów wart cywilnych w środki przymusu bezpośredniego podczas ochrony obszarów lub obiektów i urządzeń wojskowych. Broń paIną i amunicję pracownikom ochrony przydziela się rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, w której etatowo znajduje się oddział wart cywilnych. W razie braku odpowiedniego rodzaju broni, dowódcy jednostek wojskowych występują. o jej przydział do organów zaopatrujących.

110. Każdy oddział wart cywilnych powinien posiadać broń palną i amunicję oraz środki przymusu bezpośredniego na pełny stan pracowników ochrony zatrudnionych w jednostce wojskowej.

111. Broń palna i amunicja oddziału wart cywilnych podlegają, szczególnej ochronie i rozliczeniu.

112. Za wyposażenie oddziału wart cywilnych w broń palną i amunicję odpowiada dowódca oddziału gospodarczego mający na zaopatrzeniu oddział wart cywilnych, a za sposób i miejsce jej przechowywania odpowiada dowódca jednostki wojskowej, do której należy ochraniany teren, obiekt lub urządzenie wojskowe. Za sprawność techniczną broni palnej i amunicji oraz jej utrzymanie odpowiada komendant. Dokonywanie przeglądów broni palnej i amunicji pod względem technicznym i utrzymania należy do obowiązków służb technicznych oddziału gospodarczego. Ewidencję broni palnej i amunicji prowadzi się według zasad określonych w obowiązujących w wojsku przepisach w sprawie ewidencji sprzętu uzbrojenia i amunicji.

113. Wartownicy występują z bronią palną i amunicją oraz innymi środkami przymusu bezpośredniego wyłącznie podczas pełnienia służby ochronnej, konwoju i szkoleń programowych.

114. Dowódca jednostki wojskowej, w skład której wchodzi ochraniany teren, obiekt tub urządzenie wojskowe, wydaje dowódcom wart i wartownikom na czas zatrudnienia w oddziale wart cywilnych legitymacje osoby dopuszczonej do posiadania broni. Fakt wydania legitymacji umieszcza się w rozkazie dziennym jednostki wojskowej.

115. Wartownikom wydaje się broń palną im przydzieloną i amunicję na czas pełnienia służby ochronnej za pokwitowaniem w książce ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy, po okazaniu legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni. Po zakończeniu służby ochronnej na posterunkach broń i amunicję odbiera się.

116. Wartownicy przy pobieraniu i wydawaniu broni palnej każdorazowo powinni sprawdzić jej sprawność. 0 wszystkich uszkodzeniach broni palnej i amunicji należy natychmiast powiadamiać przełożonych.

117. Czyszczenie broni palnej w wartowni może odbywać się pod bezpośrednim nadzorem dowódcy warty bez jej całkowitego rozkładania. Wszelkie naprawy broni palnej mogą być dokonywane tytko w warsztatach rusznikarskich.

118. Broń palną wartowników należy przechowywać w sposób następujący:
1) broń wartowników, którzy nie pełnią służby ochronnej, powinna znajdować sic w oddzielnym, właściwie zabezpieczonym i oplombowanym magazynie broni w odpowiednio przygotowanych metalowych szafach lub na stojakach;
2) broń wartowników przebywających w wartowni musi być rozładowana i zabezpieczona, zamki zamknięte, bagnety zdjęte oraz umieszczona w stojakach tub metalowych szafach w izbie ogólnej wartowni. Ładownicę z załadowanym magazynkiem kładzie się obok broni;
3) jeżeli niemożliwe jest przechowywanie broni w pomieszczeniach wymienionych w ppkt 1, należy ją przechowywać w przygotowanych do tego celu szafach znajdujących się w pomieszczeniu dowódcy warty.

119. W wartowni muszą być dwa komplety amunicji do danego rodzaju uzbrojenia. Jeden komplet amunicji powinien pozwolić na jednokrotne załadowanie magazynka karabinka tub pistoletu maszynowego albo dwóch magazynków pistoletu.

120. Dowódca warty wydaje każdemu wartownikowi, za pokwitowaniem w książce ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy, komplet amunicji przed objęciem służby ochronnej i odbiera ją po zakończeniu służby ochronnej. Drugi komplet amunicji przechowuje się w skrzyni metalowej tub sejfie w paletach. w magazynie broni znajdującym się w wartowni lub w pomieszczeniu dowódcy warty i wydaje warcie przyjmującej służbę ochronną.

121. Amunicję używaną przez wartowników w czasie pełnienia służby ochronnej wymienia się co pół roku.

Rozdział 5

DOKUMENTACJA SŁUŻBY OCHRONNEJ

122. W zakresie służby ochronnej oddział wart cywilnych powinien posiadać i prowadzić dokumentację, określoną w załączniku Nr 4 do regulaminu, a ponadto:
1) książkę ewidencji mienia służby uzbrojenia według numerów — wzór MON Uzbr. zp/6;
2) książkę ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy — wzór MON Ekspl. 49;
3) plan pełnienia służby ochronnej oddziału wart cywilnych, określony w załączniku Nr 6 do regulaminu;
4) plan pełnienia służby ochronnej na posterunkach, określony w załączniku Nr 7 do regulaminu;
5) tabelę posterunków, określoną w załączniku Nr 8 do regulaminu.

CZĘŚĆ III

SZKOLENIE PRACOWNIKÓW OCHRONY

============================================

ZASADY ORGANIZACJI SZKOLENIA PRACOWNIKÓW OCHRONY

123. W celu stałego podnoszenia swoich kwalifikacji służbowych wartownicy powinni szkolić się co najmniej 4 godziny w ciągu miesiąca w dniach i godzinach ustalonych przez dowódcę jednostki wojskowej tak, aby szkoleniem objęty został cały stan osobowy oddziału wart cywilnych. Czas szkolenia wlicza się do czasu pracy pracownika ochrony. Za ten czas ma on prawo do wynagrodzenia płatnego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

124. Nowozatrudnionych wartowników, przed ich przystąpieniem do wykonywania zadań ochronnych w jednostce wojskowej, należy przeszkolić z budowy i zasad posługiwania się bronią palną oraz należy przeprowadzić z nimi strzelania z broni, będącej na wyposażeniu oddziału wart cywilnych.

125. Szkolenie, o którym mowa w pkt 123 powinno obejmować:
1) wybrane elementy prawne ochrony osób i mienia;
2) wybrane elementy profilaktyki przestępczości zorganizowanej;
3) szkolenie ogniowe, w tym szkolenie z zasad bezpieczeństwa dotyczących broni palnej i amunicji;
4) samoobronę;
5) wybrane problemy psychologiczno-zawodowych kryteriów działalności ochronnej osób i mienia;
6) szkolenie przeciwpożarowe;
7) powszechną obronę przeciwlotniczą;
8) szkolenie sanitarne;
9) kształcenie obywatelskie.

126. Tematykę ustala na każdy miesiąc, w porozumieniu z dowódcami wart, komendant oddziału wart cywilnych, a zatwierdza dowódca jednostki wojskowej. W jednostkach wojskowych, w których nie ma etatowego komendanta oddziału wart cywilnych, plan szkolenia wartowników ustala osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki wojskowej. Do szkolenia doskonalącego należy włączyć tematykę związaną z zachowaniem się wartowników w czasie napadu na posterunek lub ochraniany obiekt, przeciwdziałaniem łatwemu dostępowi do chronionych terenów, obiektów lub urządzeń oraz zaborowi broni palnej będącej na wyposażeniu wartowników. W czasie praktycznego szkolenia należy wyrabiać u wartowników nawyki poruszania się skrycie (w cieniu) na posterunkach w porze nocnej, wykorzystując do tego obiekty i ukształtowanie terenu.

127. Po zakończeniu pełnego, rocznego cyklu szkoleniowego, przeprowadza sic egzaminy z przedmiotów decydujących o poziomie służby ochronnej. Wartownicy zdają. egzaminy oddzielnie u każdego prowadzącego zajęcia szkoleniowe, który określa zasady zdawania egzaminu oraz ostateczny termin jego złożenia. Wyniki egzaminów odnotowuje się w dziennikach lekcyjnych.

128. Szkolenie wartowników prowadzi, z zastrzeżeniem pkt 34 ppkt 5 1 pkt 129, komendant oddziału wart cywilnych lub inne osoby legitymujące się odpowiednim przygotowaniem merytorycznym i metodycznym, wyznaczone — na wniosek komendanta — przez dowódcę jednostki wojskowej. Do realizacji procesu szkolenia należy także angażować przedstawicieli służby wojskowego wymiaru sprawiedliwości lub obsługi prawnej oraz Żandarmerii Wojskowej.

129. Komendanci i ich zastępcy szkolą się na okresowych kursach organizowanych — co najmniej raz na dwa lata — przez dowództwa rodzajów Sił Zbrojnych oraz Dowództwo Garnizonu Warszawa.

130. W jednostkach wojskowych, w których ze względu na małe składy osobowe oddziałów wart cywilnych, nie można organizować szkolenia w grupach mających co najmniej 7 osób, należy opracować wspólny plan szkolenia dla kilku oddziałów lub szkolenie prowadzić w formie samokształcenia pod nadzorem komendantów albo dowódców wart.

131. Dowódcy jednostek wojskowych zatrudniający pracowników ochrony egzekwują od komendantów ochrony należyte materiałowe zabezpieczenie zajęć i odpowiednie przygotowanie się do nich wykładowców lub instruktorów.

132. Strzelanie dla wartowników należy prowadzić wyłącznie pod bezpośrednim kierownictwem osoby wyznaczonej rozkazem dowódcy jednostki wojskowej.

SKARGA DO PIP
 

W jaki sposób należy zgłosić do Państwowej Inspekcji Pracy skargę na naruszanie praw pracowniczych? 

Skargi dotyczące naruszania praw pracowniczych mogą być zgłaszane do Państwowej Inspekcji Pracy pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu.
Zgodnie z art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2007r. Nr 89, poz. 589) inspektor pracy jest zobowiązany do nieujawniania informacji, że kontrola przeprowadzana jest w następstwie skargi, chyba że zgłaszający skargę wyrazi na to pisemną zgodę.
W przypadku zastrzeżeń co do postępowania inspektora pracy, można złożyć skargę do okręgowego inspektora pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.

Przycisk Facebook "Lubię to"
 
 
Użycie broni palnej
 

Przez użycie broni palnej rozumie się oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia.
Pracownik ochrony zgodnie z §2 rozporządzenia przed użyciem broni palnej jest obowiązany:
•po okrzyku ,,Pracownik ochrony” wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem , a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy,
•w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym powyżej, zagrozić użyciem broni palnej, okrzykiem ,,Stój bo strzelam”,
•oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli nie zagraża to życiu lub zdrowiu pracownika ochrony lub innej osoby, a czynności wcześniej opisane okażą się bezskuteczne.
W przypadku gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia pracownika ochrony lub innej osoby, nie jest on zobowiązany ani do zagrożenia użyciem broni palnej, ani też do oddania strzału ostrzegawczego.

 
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja