Art. 25 Kodeksu karnego.Nie popełnia przestępstwa , kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.

Sąd może zastosować:

- nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa- odstępuje od wymierzenia kary, jeśli przekroczenie granicy obrony koniecznej było wynikiem strachu lub wzburzenia

Przez obronę konieczną rozumiemy odparcie:

a/ rzeczywistego
b/ bezpośredniego
c/ bezprawnego

zamachu skierowanego na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Odpieranie zamachu powinno być proporcjonalne do niebezpieczeństwa i podejmowane tylko w czasie trwania tego zamachu. Przez pojęcie zamach rozumiemy zachowanie sprawcy polegające zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu, zmierzające do naruszenia lub naruszające jakiekolwiek dobro chronione prawem. Zamach tylko wtedy stanowi podstawę do podjęcia obrony, gdy jest rzeczywisty, bezpośredni i bezprawny.

ad a/ z zamachem rzeczywistym mamy do czynienia wówczas, gdy zachodzi on w realnej rzeczywistości zewnętrznej i nie jest wytworem wyobraźni czy zbiegiem okoliczności stanowiących pozory zamachu lub błędnym mniemaniem, że takie zdarzenie ma miejsce.
ad b/ bezpośredniość zamachu ma miejsce tylko wtedy, gdy:

• stwarza niebezpieczeństwo dla jakiegoś dobra w chwili obecnej
• sprawca nie rozpoczął jeszcze realizacji znamion czynu zabronionego, lecz ocena sytuacji prowadzi w sposób jednoznaczny do wniosku, że napastnik niezwłocznie przystąpi do ataku na określone dobro /np. do sali operacyjnej banku wchodzi zamaskowany mężczyzna i wyciąga broń/.
• sprawca zamachu np. ucieka już z łupem przed bezpośrednim pościgiem

ad c/ podjęcie działań obronnych przez pracownika ochrony jest uzasadnione tylko wtedy gdy sprawca narusza jakiś przepis prawny. Nieważne czy to naruszenie dotyczy norm prawa karnego, wykroczeń, cywilnego lub administracyjnego.